końce, w przeciwieństwie do początków są wieczne. po końcu następuje czarna dziura w umyśle, naszkicowana ciężkim węglem. początki wspomina się miło. końce bolą. rzeczywistość sypie się przez palce, boleśnie raniąc jak tłuczone szkło. dzieje się, oj dzieje...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
chwilowy deficyt zdjęć, nie miałam czasu by wyjść gdzieś z nikonem a dopiero jutro odbiorę aż dwie klisze z wywołania, więc będzie trochę zdjęć, jeśli oczywiście wyjdą. mój grobowy nastrój poprawiła perspektywa całodziennego wyjazdu na zdjęcia w lipcu. marzę by wreszcie wyrwać się z tego bagna, które obecnie mnie uziemia.
dziś dostałam wreszcie nowy egzemplarz zenita 122, załadowałam go kodakiem goldem i miejmy nadzieję, że jest tak idealny jak jego krewniak 11 (bo niby bardziej skomplikowany ale jednak świetny).
lepiej bym nie ujęła definicji "końca".
ReplyDeletePozdrawiam
nie znam się na aparatach, ale Twe słowa tak pięknie brzmią <3
ReplyDeletekoka
lubię takie zdjęcia... klimatyczne.
ReplyDeleteniby zwykłe kwiatki, a mega fajny klimat ma to zdjęcie :)
ReplyDeletehttp://mynameisaliszja.blogspot.com/